یک سال نسلکشی تمام عیار به وقوع پیوسته. یک سال از قتل هزاران کودک توسط یک رژیم نسلکش و نژادپرست که اگر نه بهطور مستقیم هدایتشده، دستکم با حمایت و همراهی کامل ایالات متحده و تمامی متحدانش، از بزرگترین تا کوچکترینشان، صورت گرفته است. صدها انسان با یک توالت در دسترس در کپرها و زنانی که باید در میان این صدها انسان با عادت ماهانه به زیستن ادامه دهند. مازاد انسانی اردوگاههای پناهندگان که همچنان زیر خروارها خاک دفن هستند.
روز گذشته زن فلسطینی در برابر پرسش های احمقانه خبرنگار رادیوی عمومی ایالات متحده خانواده خود در بمباران ها می گفت و اینکه حتی تلفن همراهش نیز در انفجاری از بین رفت و از داشتن عکس های کودکانش نیز محروم شده است. مازاد انسانی سرمایه و صنعت اینجا بدل به زباله شده.
یک سال از فروپاشی کامل گفتمان “لیبرال”، رسانههایی که در خدمت قدرت هستند، “دانشگاهیان پروگرسیو” که برای محافظت از منافع شخصی و «حرفه ایی» دون خود سکوت کردهاند، کسانی که ادعای «ضد نژادپرستی» و «ضد سرمایه داری» دارند و از مهاجران و پناهندگان فقط بهعنوان ابژههای سیاستهای نمایشی خود حمایت میکنند اما هنگامی که آنها نظرات خود را بیان میکنند، آمادهاند تا پلیس را بر سرشان فرود آورند، از عادیسازی معیارهای دوگانه و از بیارزششدن کامل جان انسان گذشته و از عینک رسانه های جریان اصلی همه چیز خوب است.
سال گذشته به ما درسهای زیادی داد. برای ما که در کشورهای مرکز سرمایه، بویژه جایی مثل المان زندگی میکنیم، جایی که دوره بین سالهای ۱۹۳۳ تا ۱۹۴۵ آنچنان ضدعفونی و از تاریخ انتزاع شده است، جایی که همیشه این پرسش مطرح است که “چگونه این اتفاق ممکن بود”، خوب… حالا میدانیم. کافی است به بزدلی و همدستی نخبگان فرهنگی پر مدعایمان نگاه کنیم و به چهره انساندوستانه و حتی “ترقیخواهانه”ای که پشت برخی از غیرانسانیترین استدلالها پنهان است نظر بیافکنیم.
این مستند الجزیره از جنایات جنگی اسرائیل، زخم باز کلونیالیسم اروپایی در غرب آسیا و پیامدهای کشنده آن می گوید و از سانسوری که در رسانه ها رخ داده پرده برمی افکند. نقل قول های بالا بخشی از روایتی است که در شرح این مستند رفته و ما تماشای آن را برای دغدغه مندان راستین مهم ترین مساله حال حاضر قلب جهان، خاورمیانه، مفید می دانیم. لینک ویدئو .
طبقه دات کام 