اِریک هازان، ناشر شورشی
انزو تراورسو، تاریخدان مارکسیست ایتالیایی، در دانشگاه کرنل از مرگ ناشر چپگرای فرانسوی، تارنمای نیوستیتمنت

تراورسو یادآور می شود که هازان در شهری که ۸۷ سال پیش به دنیا آمده بود و در میان مردمی که او بیوگرافی غیررسمی آنها محسوب می‌شد، درگذشت. وی «آرمان‌های فکری کوسموپولیتیک و چندموضوعی» را از ویژگی های تکاپوی هازان عنوان می کند

دو دهه‌ قبل از ناشر شدن، به عنوان جراح قلب فعالیت می‌کرد و در زمینه‌ی پزشکی کودکان تخصص پیدا کرده بود، حوزه‌ای که در آن مشهور شد. اگرچه از نوجوانی‌اش سوسیالیست بود، حرفه‌ی اولیه‌اش او را به طور کامل به خود مشغول کرد و او را از فرهنگ و سیاست دور کرد که تنها بعدها به عنوان مشغله‌های شخصی و حرفه‌ای اصلی‌اش ظاهر شدند. در زمان جنگ الجزایر به عنوان یک «بارچ» فعالیت می کرد، که اصطلاحی برای عاملان مخفی زیرزمینی بود که جبهه ملی آزادی الجزایر را پشتیبانی می‌کردند. وقتی در سال ۱۹۷۵ جنگ داخلی در لبنان شروع شد، به عنوان جراح به یک اردوگاه فلسطینی سفر کرد. اما در سال ۱۹۸۳، پزشکی را رها کرد و مسئول انتشارات هازان، که در پایان جنگ جهانی دوم توسط پدرش ساخته شده بود، شد. از آن لحظه تا آخر عمرش، او یک شخصیت برجسته در فرهنگ فکری فرانسوی بود…

در زمان نئولیبرالیسم پیروز، زمانی که دموکراسی لیبرال و جامعه بازار به عنوان قاعده‌های خلل ناپذیر قبول شده بودند، او توانست صدای مخالفی را برپا کند که به سرعت ابزاری ضروری برای انتقاد فکری و عدم اطاعت سیاسی شد. لافابریک نه تنها به بازنشر متون کلاسیک مارکس، آدورنو و بنیامین می‌پرداخت، بلکه به انتشار کتاب‌هایی از نظریه‌های نقد معاصر (توسط ژاک رانسیر، آلن بادیو، دانیل بن سعید و آندرئاس مالم و دیگران) و کتاب‌هایی درباره تاریخ انقلابی و مطالعات ادبی پروست و بالزاک می‌پرداخت

در فرانسه، لافابریک به مرجعی برای جنبش آزادی‌خواهی تبدیل شد، کتاب‌های بسیاری را منتشر کرد که مفاهیم مقدس جمهوری‌گرایی ملی فرانسوی را با آشکار کردن پیش‌زمینه‌های استعماری‌اش زیر سوال برد. لینک مقاله